door Vincent van de Vrede

ILAB

U bent voorzitter geweest zowel van de NVVA (Nederlandsche Vereeniging van Antiquaren) als van de ILAB (International League of Antiquarian Booksellers. U bent nog president of honour bij de ILAB.

‘Ja, maar ik heb allerhande functies bekleed hoor. Ik ben ook secretaris geweest in beide verenigingen, een functie die veel meer werk met zich meebrengt dan de echte leiding. Ik heb ook de Newsletter gedaan bij de ILAB. Zo klim je langzaam op in de rangen.’

Wat stelde u voor uzelf als mandaat toen u leiding gaf aan de ILAB?

‘Om de Amsterdamse burgemeester Cohen te citeren: de boel bij elkaar te houden. Je hebt te maken met een grote groep antiquaren van allerlei landen, richtingen en met allerlei belangen. Dan gaat het er niet om de verschillen te benadrukken, maar om de eenheid te waarborgen. Samen sta je sterk en kun je beter je gemeenschappelijke belangen verdedigen.’

Hoe bracht u deze gedachte in de praktijk?

‘Ik had onder andere te maken met de voorzitters van de diverse nationale verenigingen. Als er dan verschil van mening was tussen sommigen, bemiddelde ik en probeerde hen te verzoenen. Gek om het van jezelf te zeggen, maar ik denk dat ik daar wel goed in was. Maar verder heb ik geen revolutionaire voorstellen gedaan of zaken veranderd.’

In de ILAB is de laatste twintig jaar het aandeel van handelaren in tweedehands boeken gegroeid. Ze vormen een grote groep naast de ‘echte’ antiquaren. Sommigen staan een duidelijkere scheiding van deze twee groepen voor, binnen de ILAB. Oud-president Anton Gerits heeft die gedachte ook uitgesproken. Wat vindt u daarvan?

‘Ik ben daar echt een tegenstander van. Ik verval in herhaling, maar echt: de ILAB moet zoveel mogelijk één blijven. Een versplintering werkt tegen het gemeenschappelijk belang in. Neem de plannen om de btw op boeken drastisch te verhogen. Alleen met een sterke, eensgezinde beroepsvereniging kun je daartegen een vuist maken. Een ander voordeel: er kunnen uniforme regels worden opgesteld over boekbeschrijving. Neem nou eens de verschillende boekformaten. Daarover is vaak onduidelijkheid. Octavo of quarto kunnen overal weer in lengte verschillen. Door samen regels op te stellen verhoog je de duidelijkheid van beschrijvingen. Ook dat kan de kracht van zo’n organisatie zijn.’